Polskie wojsko w ostatnich dniach III Rzeszy

autor zdjęcia: piemags/ww2archive/Alamy Stock/be&w

źródło: Rzeczpospolita

Gen. Władysław Anders, feldmarszałek Harold Alexander i gen. Zygmunt Bohusz-Szyszko. Zdjęcie zrobiono po zdobyciu Bolonii, kwiecień 1945 r.

autor zdjęcia: domena publiczna/wikipedia

źródło: Rzeczpospolita

Na zdjęciu: wbijanie słupów granicznych nad Odrą przez żołnierzy 1. Armii Wojska Polskiego w 1945 r. Armia uczestniczyła także w operacji berlińskiej w składzie wojsk I Frontu Białoruskiego

autor zdjęcia: Polish Army/wikipedia

źródło: Rzeczpospolita

Polska flaga powiewa nad ruinami Berlina zdobytego także siłami Wojska Polskiego

autor zdjęcia: Hum Images/Alamy/be&w, autor Nieznany/wikipedia, piemags/ww2archive/Alamy/be&w

źródło: Rzeczpospolita

Wojska II Korpusu Polskiego wkraczają do Bolonii. Gen. Klemens Rudnicki (za kierownicą) ściska dłoń gen. Marka Clarka. Gen. Zygmunt Bohusz-Szyszko siedzi na przednim siedzeniu, 21 kwietnia 1945 r.

„W końcu II wojny światowej w armiach sojuszniczych walczyło ponad pół miliona Polaków. Formacje walczące na Zachodzie przygotowywały się do misji bojowej długo, te ze Wschodu – zbyt krótko” – mówi dr Wioletta Anna Mioduszewska z Instytutu Historii i Polemologii Akademii Sztuki Wojennej.

Jaki był wysiłek militarny polskiego wojska na obu teatrach wojny w końcu II wojny światowej? Myślę o roku 1945.

W maju 1945 r. regularne formacje Wojska Polskiego, rozdzielone wprawdzie na dwa organizmy, a więc wojsko, które przyszło ze Wschodu, potocznie nazywane ludowym (blisko 400 tys.), i Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie (ponad 220 tys.), liczyły łącznie ponad 600 tys. To fenomen, że tylko Polskę ze wszystkich państw okupowanych przez armie hitlerowskie w pierwszym okresie wojny stać było na tak ogromny wysiłek, aby w ostatnim roku wojny powrócić na pole walki tak znaczącymi siłami. Owe 600 tys. żołnierzy, z tego połowa zaangażowana była bezpośrednio na froncie (co jest naturalne, uwzględniając dowództwa, zaplecze logistyczne, szkoleniowe itp.), pozwala sklasyfikować nasz wysiłek zbrojny w ramach koalicji antyhitlerowskiej w Europie (na kierunku wschodnim i zachodnim) na czwartym miejscu, oczywiście po trzech wielkich mocarstwach, ale przed Francją. Jak wiadomo, Polacy walczyli od pierwszego do ostatniego dnia wojny, czyli przez 2078 dni, krótko mówiąc – najdłużej ze wszystkich państw koalicji. Symboliczny jest więc fakt, że kapitulację Niemców w Wilhelmshaven przyjmowali żołnierze 1. Dywizji Pancernej gen. Maczka, w prostej linii wywodząc się z 10. Brygady Kawalerii, owej „czarnej brygady”,...